De eerste 2 omleidingen

Nee, niet allemaal in paniek schieten! We hebben geen hartoperaties ondergaan, hoewel sommige dingen wel aanleiding zouden kunnen zijn voor een dergelijke ingreep.

Toen we na onze korte kennismaking met deze Zuid-Oost zijde van Mount Cook moe maar voldaan ons “home” hadden opgezocht kregen we het idee onze vooraf zo goed bekenen route van een kleine omleiding te voorzien. Niet Wanaka met zijn Lake Wanaka (we hadden inmiddels al 2 meren gezien) maar een uitstapje naar een naar men hier zegt “Vergeten stuk Nieuw-Zeeland”. De TomTomTelevisie die we van onze verhuurder ter beschikking hebben gekregen kreeg het commando ons naar Taiaroa Head te gidsen. Dit ligt enkele honderden kilometers ten zuiden van Christchurch, ook aan de oostkust. Hier zouden we Zeehonden (check!), Zeeleeuwen, (Nope), Albatrossen (check!) en Pinguins (Nope, we waren te vroeg en de chauffeur durfde de ontzettende linke weg niet aan in het donker) kunnen zien.

De weg er heen was al geweldig: slingeren, slingeren en gassen! Maar je niet één enkel stuurfoutje kunnen veroorloven, want dan ging het enkele reis het ravijn in of met het hele zaakje kopje onder in de plomp. Nu weten we ook waarom een verzekering voor over de kop slaan met een camper wordt aanbevolen.

We zouden vandaag op tijd op zoek gaan naar een camping met stroom en douche. Uiteindelijk was het geen camping, geen stroom, geen douche maar een meer dan prachtig alternatief. De eerste poging was een Free Campground aan het strand. Wanneer je hier om 19.30 aan komt kakken ben je dus te laat. Verrassend. Maar,… we hebben onze stuurmanskunsten even op de proef gesteld en toch een poging gedaan onze 6,4 meter lange bus in het allerlaatste gaatje te proppen. Helaas, een foute inschatting dus in z’n achteruit tussen tal van kriskras geparkeerde auto terug naar de openbare weg. Op deze parkeerplaats stonden pijlen vanaf het punt waar er niet meer vrij gekampeerd mocht worden. Natuurlijk staat dan iedereen op een hoopje, bumper aan bumper aan de juiste zijde van de pijl. De rest van de parkeerplaats was helemaal leeg!

Een klein beetje gefrustreerd maar weer de bus in. Na ruim 400 km slingeren en beestjes kijken was er wel behoefte om achter het stuur uit te komen. De co-piloot zag in een ooghoek het bordje met de heilige tekst: “Only fully self contained camping” op het hek van de rugbyclub van Brighton (bij Dunedin). Goed gezien! Deze lokatie mag ook in het rijtje “doe mij die maar”.

Met de kont van de bus naar zee naast nog (slechts) 5 andere campers kon onze avond eindelijk beginnen. Een laatste check bij onze buren en op de toegangspoort deden ons besluiten hier maar te blijven staan. We zouden het vanzelf wel horen indien we zouden moeten “moven”. Nog een korte strandwandeling in het Nieuw-Zeelands-donker op zoek naar pinguins (jaja,.. ook hier zouden ze moeten zitten na zonsondergang) en ons nachte slaap kon beginnen. Het bleef ook bij op zoek gaan naar…

Rond 03.30 bleek er een of andere malloot het leuk te vinden met zijn opgefokte auto rondjes te gaan rijden en slippen over het grindpad rond het rugbyveld waaraan wij stonden. Weg rest van de nacht! Och ja,.. het was gratis. Je moet een gegeven paard niet in de bek…Sch…. Kijken. Wat jeugd met quads waarvan we verwacht hadden dat deze voor herrie zouden zorgen waren op tijd al van het terrein. Misschien kwam dit doordat één van de machines het had begeven die ze  met een andere quad afsleepten richting betere oorden.

De goedmaker voor de korte nacht kwam op het moment dat we nog slapend net aan de gordijntjes konden en deze opzij schoven. Achter ons kwam de zon net op en dit zorgde voor een niet onaangename situatie. Wakker worden en ontbijten 5 meter vanaf een mooi strandje. We hebben ontzettend mazzel gehad met deze overnachtingsplaats. 1 km terug stonden ze immers als sardientjes in een blikje tegen elkaar gepropt.

Na het ontbijt reden we op tijd weer verder in de richting van the Catlins. Een reeks bezienswaardigheden gelegen aan de Southern Scenic Route, deze tip hadden we mede van een aardige mevrouw die we op “ons” strandje de avond tevoren even spraken.

De eerste stop was een vuurtoren op Nugget Point. We moesten er even 18km grindweg voor over hebben, maar dan heb je ook wat! (zie foto’s,… we hebben er genoeg). Later op de route volgden o.a.  een tochtje door het regenwoud en enkele watervallen.

Wat iets minder was was omleiding nummer 2. Deze hadden we namelijk niet zelf in het leven geroepen. Een korte brug die vanwege onderhoud gesloten was, was oorzaak van wederom een gravelrally van een kilometertje of 20. Och… nu wisten we ook waarom we niemand meer tegenkwamen op dit stuk weg. Alle andere bezoekers van de route hadden blijkbaar ergens andere (wie weet betere) keuzes gemaakt.  Tijdens onze rally, waarbij het natuurlijk steeds leuker werd om steeds iets harder te gaan rijden en zo nog meer stof te doen opwaaien hebben we entzettend genoten. De een van het rijden en de uitzichten tijdens korte pauzes, de ander van de gave regenwouden.

Na deze tocht moesten we nog een afstandje van zo’n 80 km door “ ’t Brook” overbruggen om bij onze geplande camping te geraken. Wij hebben dit gebied maar even tot ’t Brook gebombardeerd omdat het hier plotseling ontzettend plat was en overal honderden, zoniet duizenden schapen en koeien in de wei stonden. Weliswaar waren de afmetingen van dit “Brook” in het geheel “iets” groter dan oppe Ruiver. Een erg sterke wind in combinatie met kaarsrechte wegen en een snelheidje van ca. 100km/h maakten dat we om 18.30 redelijk aan-de-hek in  Riverton aankwamen. Inmiddels zijn we de Fjordlands al redelijk ver genaderd wanneer je dit plaatje in de atlas zou opzoeken.

De camping waar we zondagochtend wakker zullen worden is een beetje een combinatie van een openluchtmuseum, scoutinggebouw en De Herberg van Puck.

Een plaatsje of 20, maar wel een ontzennende speelzaal met openhaard, verkleedkist, dartsbord, spellen etc. en een keuken met alles er op en en er aan. Alles zeer nostaligisch, maar wel ontzettend gaaf.  Het kolenfornuis hebben we even gelaten voor wat het was. Er stond een electrische kookplaat langs.

Oh ja, gelukkig was deze camping ook voorzien van een douche, waar we al even naar op zoek waren. Deze is dan ineens zéér welkom!

Zo konden we ook even in het zaaltje, bij de open haard onze verhalen voor jullie bijwerken. Tijdens het typen, de was even in de wasmachine gegooid en daarna redelijk creatief in de camper te drogen gehangen.