Van citytrip naar roadtrip,… de pick-up.

Na 3 dagen Christchurch is er een einde gekomen een de reeks stads-bezoeken. Op woensdag (2 Maart) ging de wekker om 06.00 zodat we vóór 7 uur de bus naar het vliegveld konden pakken. Om 08.00 hadden we afgesproken om onze camper op te halen. Dit zou zo maar een uurtje of 2 kunnen duren dus hadden we dit moment maar zo vroeg mogelijk geplaatst. Na veel omzwervingen rond het vliegveld ten gevolge van misleidende info (3 verschillende adressen voor 1 ophaalpunt) kwamen we rond 8.15 aan bij het verhuurbedrijf. Na het invullen van alle benodigde papieren wist de medewerkster ons te melden dat onze camper rond 11.30 gereed zou staan voor vertrek. Als goedmakertje voor dit oponthoud kregen we een kleiner wagentje/auto’tje aangeboden waarmee we eventueel wat konden gaan rondrijden of alvast boodschappen zouden kunnen gaan doen. Dit kwam heel goed uit want we hadden ons bedacht dat we onze bagage in de stad nog zouden gaan ophalen als we de camper zouden hebben. Met deze regeing konden we dus mooi even met een wat kleinere mobiel de stad in.  Voor Lindy was dit de eerste ervaring met links rijden, en dat in een automaat waarmee ze nog geen ervaring had. En ja hoor, we hebben het allebei overleefd…

We konden met dit gesponsorde wagentje rond 12.00 direct langs de camper parkeren waarna onze spullen zo konden worden overgeheveld in ons onderkomen voor de komende maand.

We kwamen er nu achter dat niet alle auto’s met het stuur aan de “verkeerde” kant identiek bediend worden. De bediening voor richtingaanwijzers en ruitenwissers kunnen nog wel eens links, en dan weer rechts zitten. In onze mobiel zitten ze zoals we in Nederland gewend zijn. We hadden ons de hit van Fabrizio – De Roetewisser al helemaal eigen gemaakt….vergeefse moeite,… het gaat allemaal zonder deze bron van leedvermaak. Jammer.

De planning was om vandaag Lake Tekapo te bereiken. Wonderwel kwamen we hier net na 5-en al aan en hadden we het naar ons idee nog aardig rustig aan gedaan. Harder dan 100 km/h rijdt hier niemand, alles gaat rustig aan.

Omdat dit onze eerste ervaing was met camperen (kemperen) was onze eerste overnachting op een echte camping.  Je hebt hier camping met veel faciliteiten, minder faciliteiten, weinig faciliteiten en gravelparkeerplaatsen waar eigenlijk totaal niets is.

Gierig als we zijn kozen we natuurlijk direct voor een no-powered place waardoor de verwarming, de TV, de boiler en alle opladers het niet deden. Koken hebben we samen met vele anderen gedaan in de gezamenlijke keuken waarna we ons het eten hebben laten smaken met uitzicht op Lake Tekapo. Fantastisch!

We hadden vóór het eten al de fantastisch gelegen Church of the good Shepherd opgezocht. Vanwege een overvloed aan irritante Chinezen op dat moment zijn we na zonsondergang nog even terug gelopen. Vrienden die al in Nieuw Zeeland waren geweest hadden ons voorbereid op echte duisternis en sterrenhemels zoals we ze nog nooit gezien hadden. Nou,… deze mensen hadden absoluut gelijk. Niet normaal! Duizenden sterren, de Melkweg, vallende sterren, planeten. Als het niet zo koud was geweest waren we buiten blijven slapen. Ongelofelijk gaaf om te zien.

Omdat we nog niet helemaal genoeg hadden van het uitzicht tijdens ons diner  van woensdagavond hebben we ons ontbijt van donderdag ook maar opgegeten voor de mooiste achtergrond die je je kunt voorstellen.We love Lake Tekapo!

Net voor 10 uur gingen we dan op pad voor ca. 125 km’tjes naar Lake Pukaki. Ook dit meer was even fel van kleur al waren met bomen begroeide bergen nu deels ingeruild voor serieuze reuzen met eeuwige sneew. Mount Cook en consorten. Halverwege de SH-80 (State Highway, voor NZ begrippen) hebben we ons huis op wielen maar even op de handrem getrokken om te genieten van de niet al te slechte uitzichten die Lake Pukaki ons samen met Mount Cook wist te serveren.

Omdat we vandaag zouden gaan voor een campingplaats mét stroom etc. hebben we ons rond 15.30 maar weer opgepakt om hier naar op zoek te gaan. Uiteindelijk hebben we op een supergave lokatie aan de voet van Mount Cook gestaan samen met zo’n 50 andere campers en wat mensen die te voet of per fiets in hun tentje hier waren aangeland. De camping heeft 2 gezamenlijke toiletten, geen douches, geen electriciteit, koud stromend water en geen receptie. Duw je aanmeldiing incl. een kleine bijdrage in een brievenbus en slaap lekker. Wat wél verwacht wordt is dat je één helft van het aanmeldformuliertje achter je voorruit legt. Men kan dan (als ze zin hebben) controleren of je ook betaald hebt.

We hebben ook nog even een praatje gemaakt met een liftende jongen die ons op Christchurch Airport nog naar de weg vroeg. Hij had al 15 meter gelopen om hier te komen. Voor de rest had hij nog alles liftend kunnen afleggen.

Op het moment dat we dit typen is de laptop nog zo’n beetje het enige waarvan er iets van prik in de accu zit. Telefoons en I-pad zijn al overleden.