Afsluiting zuidereiland...

20-3-2016

Vanochtend hebben we een tijdje door Nelson gewandeld. Het is een beetje een stad voor hippies in onze beleving. Wel erg leuk om te zien. Zelfs de wekelijkse rommelmarkt hebben we niet overgeslagen.

Rond de middag hebben we een erg mooie en bovenal bochtige route afgelegd naar Picton. De plaats waar de ferries naar het Noordereiland vertrekken. We hadden ons hier wel een stadje bij voorgesteld maar meer dan een simpel dorp is het niet. Omdat ’s avonds om 18.00 de start van de eerste F1 race van het jaar was hebben we in elke bar gevraagd of we ergens deze race konden zien. Overal stond op 5 televisies rugby aan, maar F1? Daar moesten we tocht echt ergens anders voor zijn. Toen we hadden besloten dat we dan toch maar even wat gingen drinken om het een en ander via internet te volgen, liepen we voorbij één van de eerder bezochte café’s. Ze waren aan het zappen om iets leuks op tv te vinden en toen kwam de formule 1 in beeld, ze lieten het  nog staan ook. De keuze was dus snel gemaakt om hier een plaatsje te zoeken en op ons gemak de formule 1 te kijken. Met een drankje en een kleinigheidje te eten, de tv voor ons en een mooi uitzicht op de haven links van ons, was dat helemaal geen straf.

21-3-2016

Het dan eindelijk geboekte dolfijnenzwemmen voor Lindy en dolfijnen kijken voor Roel stond vandaag op de planning. Op tijd liepen we weg van de camping om ons tijdig te kunnen melden bij de dolfijnentour. We waren natuurlijk veel te vroeg en konden dan ook een hele poos wachten op de rest van deelnemers. Het wetsuit werd gepast door Lindy en nadat de duikbril met snorkel geregeld waren, kon de tour beginnen. Het was een kleine groep vandaag, dus er was veel tijd voor uitleg en informatie over de Queen Charlotte Sound en de omgeving. Erg leuk, dat we ook zelf op zoek mochten met verrekijkers naar de dolfijnen. Na een tijd genoten te hebben van de omgeving, die dan ook weer heel anders was dan de Milford Sound waar we de eerdere boottocht gedaan hadden, werden er dolfijnen gespot. We kwamen dichterbij en er waren een 15-tal hectordolfijnen te zien, dit is het kleinste soort dolfijn dat er bestaat en er zijn er over de hele wereld nog maar een aantal te vinden. Helaas dus niet zwemmen, want omdat er nog maar een paar ter wereld zijn is het een beschermde diersoort. Desalniettemin wat het erg gaaf om deze dieren rondom de boot te zien zwemmen en springen. Volgens de tourgids waren ze vandaag er geïnteresseerd in ons, wat niet altijd het geval was blijkbaar. Dat was dan toch een geluk bij een ongeluk.

De zoektocht naar de dolfijnen, waarmee we wel mochten zwemmen, ging verder. Waarbij we wel af en toe de kleine blauwe pinguin hebben gezien, die ook weer snel wegdook in het water. We dachten er nog meer te zien, maar toen we dichterbij kwamen vlogen ze weg… Dit waren de wanabe-pinguins, een vogelsoort dat erg veel op ze leek, maar op een andere manier zijn uitweg zocht. Ook kwamen we wederom de “fur seals” oftewel zeeleeuwen tegen, die we inmiddels op meerdere plaatsen hebben gespot. We gingen dichterbij met de boot en er waren een stuk of 3 zeeleeuwen in het water. Aangezien deze dieren ook goed gehumeurd en geïnteresseerd waren vandaag, mochten de zwemmers het water in. Het waren dan weliswaar geen dolfijnen, maar het proberen waard. Waarschijnlijk waren de seals na een paar minuten wel klaar met die paar zwemmers, maar er werd een poging gedaan. Het water in en zwemmen maar… nou ja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan met een wetsuit dat drijft. De zeeleeuwen keken ons een paar keer aan en zwommen verder, dus maar weer terug in de boot en een nieuwe plons een stukje verderop om misschien toch hun aandacht te trekken. Dat lukte ook nog! Ze zwommen onder ons door en keken ons met grote ogen aan, die zullen gedacht hebben: wat zijn dat voor walvissen… Een super toffe ervaring om zo dicht bij deze beesten in het water te zijn! Maar nog steeds geen dolfijnen om mee te zwemmen, die we helaas ook niet meer gevonden hebben tijdens de trip. Jammer, maar toch een geweldige tour tussen de wilde dieren en de prachtige omgeving.

We gingen vervolgens terug naar de camping om wat te eten en verder te genieten van het weer. We kregen wel nog bezoek van Willy, een neefje van de kiwi, die regelmatig de eigenaren van de camping bezocht. Willy is een soort van kruising tussen een kip en een eend, hij (of zij) kan niet vliegen door gebrek aan vleugels. Het beestje had vorig jaar in een possum-val vastgezeten en liep daardoor behoorlijk mank, maar werd voorzien van extra voer door deze aardige mensen. Ze wisten ons nog vanalles te vertellen over eiland, dus het was een leuke middag. Het een en ander werd nog opgeruimd in de camper en dat was de laatste avond op het zuidereiland.